Interview met de projectleider
Bij aankomst zien we Henk Woudstra koffie halen uit de voormalige burgemeesterswoning aan de Hoofdstraat Oost in Wolvega. Henk is secretaris van de Vereniging Oudheidkamer Weststellingwerf die gevestigd is in deze woning en projectleider van de expositie “Van Nozems tot Hipsters”.
Henk laat er geen gras over groeien en één vraag is genoeg om een mooi verhaal te vertellen. Over hoe klein het begon en hoe groot het eindigde. Het idee kwam van Annemieke Kruse en Andries Bosscha. De tijd die nodig was om de voorbereidingen goed af te ronden, waren immens. Honderden werkuren zijn in dit project gestoken. Maar het resultaat mag er zijn!
Henk: “De ruimte is mooi en ruim genoeg voor deze expositie. Het is een deel van de opslagruimte van supermarkt Poiesz en het was geheel kaal. Dus gaten in wanden dichtmaken, wanden schilderen en de verlichting regelen.
De ruimte mochten we voor drie maanden “om niet” gebruiken want op 17 december wordt de expositie beëindigd. Deze werkzaamheden kwamen erbij naast het bepalen en voorbereiden van de inhoud van de expositie”.
Bij binnenkomst word je overweldigd door de compactheid van de expositie. De tijd van toen komt gewoon bij je binnen. Maar waar te beginnen? Een plattegrond op de balie bij de entree biedt uitkomst.
Het materiaal in de expositieruimte is oogstrelend. Professioneel opgebouwd waaraan veel andere exposities een voorbeeld kunnen nemen. “Dat komt niet in de laatste plaats door Heidi Wolters”, zo geeft Henk aan. “Wij hebben haar ingehuurd om samen met onze vrijwilligers de inhoud te bepalen en uiteindelijk vorm te geven en de PR te doen. Daarin is zij op voortreffelijke wijze geslaagd. De blikvanger is een mooie foto uit de oude doos (waarop Douwe Bangma nog prijkt!), gebruikt als affiche. De gehele lay-out van alle werkstukken ziet er verzorgd en bijzonder aantrekkelijk uit.
Alhoewel zij zakelijk was verbonden aan dit project, dacht zij mee met de afwegingen, de discussie en stak zij er ook eigen tijd in. We zijn erg blij met haar inzet die al veel heeft opgeleverd aan bijzondere producten”.
Voorbereidingen
Annemieke Kruse en Andries Bosscha brachten het idee. Het was 2020. Er werd gebrainstormd in een kleine groep. Had het idee body om er werkelijk iets van te maken? Maar Corona gooide roet in het eten.
Toen de draad weer werd opgepakt was het noodzaak om een goed en onderbouwd voorstel aan het bestuur van de vereniging Oudheidkamer Weststellingwerf te overhandigen. Midden 2021 bereikte een concreet voorstel het bestuur. Was het –inmiddels gegroeide project- financieel haalbaar? De afhankelijkheid van subsidies was overduidelijk. En subsidiegevers stellen eisen. Daarover werd overleg gevoerd. Alom: als er een tentoonstelling kwam, moest dat een relatie met de gemeente hebben. Maar meerdere subsidiegevers betekent meerdere eisen. Gelukkig stond de gemeente Weststellingwerf in het onderlinge overleg heel positief tegenover dit project en droeg bij in de kosten. Meerdere subsidiegevers, waaronder het “Iepen Mienskipfûns“, zijn aangeschreven voor een bijdrage.
Startproblemen
Henk schetst de moeilijke start. “Ondanks dat radio en krant werden ingeschakeld voor materiaal voor deze tentoonstelling, was de reactie nul. Pas toen wij startten met het persoonlijk benaderen van mensen die actief waren geweest in de jaren ‘60 tot ‘90, begon de bal te rollen. De bal werd een sneeuwbal: veel, soms te veel materiaal, zoals foto’s en informatie, werd aangeboden. Daarbij moesten we steeds onze focus scherp houden: het moet voldoen aan de concrete binding met de gemeente van de jaren 60 tot 90. Op grond van toegezegde subsidies konden we verder werken.
De voorbereidingsgroep werd uitgebreid. Minke Postma kwam na enkele gesprekken bij ons binnen en heeft onvoorstelbaar veel werk verricht; ze nam onder meer de uitwerking van de panelen op zich en verzamelde informatie die in de tijdlijn geplaatst kon worden. Overal in het huis van Minke was de tijdlijn terug te vinden; op de vloer, op tafels en stoelen, je kon het zo gek niet bedenken. En dan de moeilijke keuze om daaruit weer het juiste te selecteren voor de expositie. Met name de eindfase was spannend: komt het op tijd af. We hadden een deadline op 17 september, die hebben we redelijk kunnen halen.